"ساندۋعاش، جانىم!
ادام بالاسى توزە المايتىن ازاپپەن ازاپتادى. سوزبەن جەتكىزە المايمىن. توققا دا سوقتى، سۋعا تۇنشىقتىردى. ودان اياعىمىزدى اسىپ، اياق، قابىرعا، ءىشىمىز، وكپە، بۇيرەك، ءبارىن ءتۇسىردى.
مەن تەك سەندەردى ويلاپ، ايتەۋىر، ەڭ بولماسا، سەندەرگە تيمەسين دەپ ءجۇرمىن. كەشىر مەنى، سەنىڭ اياعىڭ اۋىر.
كىشكەنتاي نۇرايشامدى، جانىمدى، سابيكوشىم مەنىڭ، ماعان تارتقان مىنەزى دە. ءبىرجاندى ۇلىم، وقىماي قىلدى. قالا بەردىم سوققىنىڭ استىندا.
كەشىر مەنى، جانىم، مەن ءوز قارا باسىمدى ويلامادىم.
ەسىڭدە بولسىن، بالا-شاعاما ايت، ۇيرەت، مەن كىنالى ەمەسپىن ۇكىمەت الدىندا.
مەن شارشادىم قورلىقتان، سوڭعى دەمىم تاۋسىلعانشا. سەن بارسىڭ مەندە، ماعان سەنەتىن جانىم مەنىڭ، اپپاعىم، كۇنىم مەنىڭ، جالعىزىم مەنىڭ، بەتىڭنەن ءسۇيدىم قاتتى-قاتتى.
شاماڭ كەلسە، مىنا حاتتى وقىت باۋىرلارعا، اسحاتقا ايت. ساعان كومەگىن بەرسىن بارىنە ايتىپ، مەن سۇرادى دەپ. ءبارىمىزدىڭ اقىرەتىمىز ءبىر. بىرلىك بار جەردە، تىرلىك، بەيبىتشىلىك بار.
وبششەستۆەننيكتەرگە ايت، جۋرناليستتەرگە ايت، بارىنە ايت.
مەن نەگە جازىپ جاتىرمىن؟ ەڭ بولماسا، سەن، جانىم، ءبىلسىن دەپ. ماعان قيىن ارينە، جان-دۇنيەم جىلادى. راسىندا، بۇرىن-سوڭدى بۇنداي كۇنگە تۇسپەپ ەدىم، بۇنداي قورلىقتى كورمەدىم مەن. دۆد-دا قىتتى قورلادى.
توققا سوقتى، سۋعا باتىردى، تۇنشىقتىرىپ، پرەدسمەرتنىي قاعاز جازعىزدى، وز-وزىمە قول جۇمسادىم شىداي الماي دەپ.
ماعان وز-وزىمە ءوز قولىممەن ءولىم جازاسىن جازدىردى. يا اسىلىپ ولەم، يا كەسىلىپ ولەم - دەپ. مەن تاياقتىڭ استىندا جازدىم.
ودان ولار ايتقان ماعان، قولىما گراناتا ۇستاتىپ، وتپەچاتكامدى الىپ، ءقازىر ۇيىڭە اپارىپ تاستايمىز، ۇيدەن تاپتىق دەپ. سودان ايەلىڭ مەن بالاشاعاڭدى، اياعى اۋىر ايەلىڭدى قورلايمىز دەپ، بەرگەن قاعازدارعا قول قويماسام دەپ. وقىتپادى ەشتەڭە، جان-جاقتان ۇرىپ.
ەكى وكپەمدى كەتىردى، ءقازىر قان توقتاماي جوتەلەم، بۇيرەگىم ءىسىپ كەتتى. ءبىر اپتا قان توقتاماماي، زارىمنەن شىعىپ. قابىرعامدى مايىستىردى، بىلگەندەرىن ىستەپ. ۇرىپ، جاسۇلاندى ولتىرگەن، بىرگە تۇسكەن باۋىرلاردى. قاناتتى دا سويتكەن دۆد-دا.
وبششەستۆەننيكتەرگە ايت، قىرسىن، جۋرناليستتەرگە ايت، بارىنە ايت. جاسۇلان دا وسىلاي قورلىق كوردى، باسىنا قان قۇيىلىپ كەتكەن سوققىدان. مەنى تانيتىن باۋىرلارعا ايت. كومەگىن بەرسىن ساعان.
مەن ەشكىمگە جالا جاپپادىم، ايت، ولاردىڭ ادەيى ايتقانى وتىرىك.
ءسۇيدىم، جانىم.
ماعان بىردەڭە بولسا، مەن وز-وزىمە قولىمدى جۇمسامايمىن. وزدەرى مەنى ولتىرگەن بولادى. وز-وزىمە قول جۇمساعان ۇلكەن كۇنا، بىلەسىڭ وزىڭدە. قاليمامدى (سۇرە) ايتىپ كەتە بەرەمىن.
جانىم، نۇرايشا، سابيرا قىزدارىم، ءبىرجان ۇلىم، انانىڭ قۇرساعىنداعى ۇلىم مۇحاممەدراشيد، ءسۇيدىم.
اكەلەرىڭ سامات.
گۇلزياعا ايت، كوتەرسىن، ولار جازالانباي قالماسىن، سولار تەرروريستتەر، دۆد-لار.
ءسۇيدىم، ساليماحان، جانىم.
سۆيدانياعا كەل، كور مەنى.
مىنا ادرەسقا جازىڭدار.
گۇلزيا، سەن، ءبارى، بۇل حاتىمدى ساقتا، كسەروكوپيا جاساپ ال”
