قازاق-قىرعىز قورلىقتا ءجۇر، كەمدىكتە ءجۇر دەپ كورىنگەنگە زارلانامىز. بۇل قورلىقتان قايتكەندە قۇتىلامىز، قايتكەندە تەڭەلەمىز، سونىڭ قامىن ىستەۋ كەرەك، قورلىقتان قۇتىلۋدىڭ، تەڭدىككە جەتۋدىڭ تەتىگى ەڭبەكشىل حالىقتىڭ ءوز قولىندا، حالقىنا جانى اشيتىن ازاماتتارى باسشىلىق قىلۋ كەرەك.
حالىقتىڭ ءوزى ۇيىمداسىپ ءوز كەرەگىن ءوزى الۋعا، ءوزىن-وزى بيلەۋگە تىرىسۋى كەرەك. ۇنەمى مويىنعا دوربا سالىپ، «مەنى جارىلقا، مەنى اسىرا، مەنى تەڭگەر» دەپ قايىرشىلىق قىلۋدى قويۋ كەرەك.
قازاق-قىرعىز جەرىنەن، سۋىنان ايىرىلدى. تاۋعا-تاسقا قامالىپ قالدى دەپ زارلانامىز. جەر-سۋ كىمدىكى؟ - مۇنى جاقسى ءبىلۋ كەرەك. جەر-سۋ ەڭبەكشىل حالىقتىكى. شالقاسىنان جاتىپ، مالاي جالداپ، ەگىن ەكتىرىپ، مال باقتىرىپ، كەدەيدىڭ تاباناقى، ماڭداي تەرىمەن پايدالانۋشىنىكى ەمەس.
سوندىقتان كورشىلەس ورىس جۋان جۇدىرىقتارىنا، ارالارىڭداعى بولىس، ماناپتارىڭا قارسى تۇرىپ، سىباعالارىڭدى وزدەرىڭ جاعالاسىپ ءجۇرىپ الاتىن بولماساڭدار، سەندەردى ۇنەمى ھۇكىمەت كۇزەتىپ وتىرا المايدى. بايلار، جۋاندار جانى اشىپ،وزدىگىنەن سەندەرگە جەر، سۋ، تەڭدىك بەرە قويمايدى. مۇنى جاقسى ءبىلۋ كەرەك.
ءمىرجاقىپ دۋلات ۇلى،
"قازاق-قىرعىز سەزى" ماقالاسىنان ءۇزىندى، 1920 ج.
