Алаш зиялыларының көбін көрген, 37-нің қуғын-сүргінін басынан кешіріп, өзі де "Халық жауы" атанып, жазасын Свердлов облысының арғы бір түкпіріндегі Ивдельлаг деген атышулы лагерде ұзақ жылдар бойы өтеп қайтқан, өмірде көрген қорлығы көп, бірақ жасымаған, қайраткер зиялы адам еді. Сол кісі Əлімхан Ермековпен өмірінің соңғы он жылында жолдас болыпты, Өмірінің кейінгі он жылының соңғы бес алты жылында Жəкеңмен біз жолдас болдық. Аса жарытып жолдас бола алмасақ та, əңгімесін тыңдауға жарап жүрдік.
Ол кісінің əңгімешілдігін мен айтайын, Жайық Бектұров əңгіме айтқанда өзіміз көзін көрген ұлы əңгімеші Ақселеу Сейдімбековтің өзі Жəкеңнің қасында молданың алдында отырған үлгілі шəкірттей мүлгіп отыратын.
Біздің көзімізді Алашорда заманына алғаш ашқан осы Жəкең марқұм еді. Бірде ол Əлімхан Ермеков туралы əңгімесін айта келіп, Əлекеңнің күлгендегі бейнесін періште болмысты сəбидің кейінне теңеген еді. Өмірінің қырық жылға жуығы қуғын сүргенде өтсе де, Əлекең адамгершілігін, адамдық бет келетін еш жоғалтпаған кісі екен. Онысы күлген кезде тіпті анық байқалып, Əлекең күлген кезде жүзі атқан таңдай жарқырап, дидары нұрланып кетеді екен. Сосын Əлекең үлкен мен кішіге "сіз" деп қана сөйлейтін ізетті, ілтипатты адам болыпты. Соған қарамастан Əлекең өте шешен сөйлейді екен. Орыс тілінде сөйлегенде сөйлеу мəдениеті кез келген орыс оқығанынан үстем шығып, мысын басып тұрады екен. Сондай-ақ ол кісі француз, ағылшын, неміс тілдерінде де еркін сөйлей біліпті. Əлекеңнің тағы бір қасиеті - кісі баурағыштығы екен.
Мінеки, Əлекең мінбеге шығып, ғылыми тұжырымдарға негізделген баяндасының тиегін ағыта жөнелгенде, қазір-ақ жабайы қазақтың жерін қалпақпен ұрып аламыз деп жінігіп отырған орыстың ақжелке ұлықтары алғашқыда тосылып, абдырап қалса керек. Əйтсе де жырынды қулар емес пе, əр жерден дауыс көтеріп, сөзін бөліп, наразылық білдіріп Ермековті сөзден сүріндіруге тырысыпты. Тумысынан салқынқанды, мəдениетті Əлекең əлгілермен салғыласпай жүзін Ленинге қарай тіктеп алған күйі, баяндамасын да Ленинге бағыштай қаратып алып, бөгелместен тарта беріпті.
Баяндаманың бір тұсына келгенде, Ленин өзі тоқтатып, "Жас жігіт, жаңа Сафаров жолдас Жетісу өлкесінен орыстарды қуу керек деді, сіз бұған не дейсіз" - депті Ермековке көзін сығырайта сынай қарап.
Осы кезде Əлімхан Ермеков сәлден кейін-ақ бар қазақтың бағына айналғалы тұрған тактикалық қулыққа басып: "Мен Жетісу өлкесінің жайын жолдас Сафаровтан артық білмеймін, ал орыстарды Қазақстанның Солтүстік, Шығыс пен Батыс өңірлерінен көшіру қателік болады, себебі бұл өңірлерді орыс халқы көп мекендейді. Егер орыстарды көшіре бастасақ, жергілікті халықпен арада қақтығыстар туындайды, мұның арты өшпенділікке əкеледі, соңы шиеленістерге əкеліп соғуы мүмкін, сондықтан қазақтарды өз жеріне толық орналастырып алғанша Ресейдің ішкі өлкелерінен орыс шаруаларын қазақ даласына əкелмей тұрғандарыңыз абзал", - депті. Осы кезде Ленин орнынан балаша қуанып атып тұрыпты да: "Көрдіңіздер ме, жаңа Орталық комитеттің мүшесі өзі коммунист Сафаров жолдас орыстарды Қазақстаннан қуайық, - дейді, ал мына партияда жоқ қазақ өкілі орыстарды тек Қазақстанға көшіруді тоқтата тұруды өтінеді. Бұл ойланатын мəселе", - деп орнынан елпілдей тұрып келіп, Ермековтың арқасынан қағыпты.
Лениннің үлкен басымен отызға əлі ілікпеген жас азиатты мадақтап, арқасынан қаққаны орыс жағының наразылығын туғызады. Арасында Ермековтің сөзін бөліп, оның баяндамасын жоққа шығаруға тырысқандар бой көрсетеді. Тіпті Крестинский деген шовинист біреу өктем үнмен: "Этот человек хочет создать Данцингский коридор, нука, прекратить!", - деп салады. Оны қостаған басқа да ақжағалдылар қоштай шулап, жамырасып кетеді. Сонда Ленин орнынан атып тұрып: "Это, вы хотите создать Данцингский коридор, он правильно говорит, - деп əлгілерді тиып тастап, "Продолжайте, молодой человек..." - деп Ермековке оң шырай беріп, баяндамасын.соңына дейін тыңдатқызады.
Ермековтің осы баяндамасының негізінде Ленин қазақ жерінің территориялық тұтастығы туралы құжатқа қол қойып, Қазақ АССР құрылады.
Өздеріңіз білесіздер, жер көлемі жағынан Қазақтан əлемде тоғызыншы орын алады. Осынау шекараны шақырымға шақсақ 12 мың километрге созылады екен. 1920 жылдың тамызында Лениннің осы 12 мың км шекараны қазаққа бір оқ шығармай кесіп бергені белгілі. Соның 7 мыңы Ресеймен, 3 мыңы Қытаймен шектесетінін ойласаң, зəрең ұшады қазір.
Өздеріңіз білесіздер, 1868 жылғы реформадан кейін қазақ даласы Ресей патшасының меншігі деп жарияланды. Бұған дейін Ресейге "ұзын арқау, кең тұсау" жағдайында бодан болып келген қазақ халқы осы реформадан кейін нағыз отаршылдық қыспағына ұшырады. Бұл реформаның жанында 1822 жылғы хандық билікті жойған Сперанскийдің реформасы ойыншық болып қалды. Қазақ атамекеніне иелік ету құқынан мүлде айырылды. Орман-тоғайынан, өзен көлінен, құйқалы қонысынан аулаққа қуылды. Құнарлы жерлердің бəріне орыстар орнықты. Бір-ақ мысал: Совет үкіметі орнағанша Қарқаралы қазақтары үйіне тиіп тұрған қалың орманнан бір бұрау отын ала алмапты. Ұстап алса, орыс казактар соққыға жығып, дүре салып жазалайды екен.
Міне, осы жағдайда Октябрь революциясы орнап, Ресей империясының билігіне В.И.Ленин келді. Келген бетте ол жер халықтың меншігі деп жариялады.
Айта берсең ұзақ əңгіме, төтелей тартайық,1920 жылдың тамызында В.И.Ленин алашорда мүшесі, бірақ сол кездегі қазақ əскери-революциялық комитеті өкілдігінің төрағасы Əлімхан Ермековпен кездеседі..
Осы Əлекеңнің Мағауия деген жалғыз ұлы болды. Өмірінің соңына дейін Қарағанды қаласында тұрып, ұмытпасам 2006 жылы лүниеден өтті. 2004 жылы мен осы Мағауия ақсақалды үйіне іздеп барып, ұзақ сұхбат құрдым. Қандай əке болмасын өзінің өмірінің шындығын басқаға айтпаса да баласына айтып кетеді ғой, ақсақалмен əңгімелескендегі басты мақсатым, Əлімхан Ермековтің Ленинмен əңгімесінің анық қанығын егжей-тегжейлі білу еді.
Ол кезде тарихи зерттеулер арқылы бұл кездесудің мəн-жайын біразырақ біліп қалған кезіміз ғой. Бірақ мен бұл жайды не де болса, Əлекеңнің туған баласынан білуге ұйғардым. Мағауия ақсақал қазіргі Политехникалық университет жағындағы Ленин көшесінде, орыс кемпірімен тұрады екен. Кемпірі екеуі қосыла өбектейтін жүндестеу келген қара мысығы бар, академик атаққа ие, Мағауия ақсақалдың 83 жасына келіп, қартайып отырған шағы екен, əйтсе де мені жатсынбай қарсы алды. "Иесін сыйласаң, итіне сүйек сал" деген қазақы қағиданы ұстанған мен ə дегенде қариялардың қара мысығына тиісе сөйледім, соның арқасында əнгімеміз тез жарасып жүре берді.
Бұл өзі ұзақ əңгіме, қысқарта айтсам, мен Мағауия ақсақалдың əңгімесінен мынаны аңдадым.
Əуелі баяндаманы Сафаров жасайды. Оның баяндамасы Түркістан республикасында жер реформасын жүзеге асыру жайына арналады. Сафаров батыр адам екен 1916 жылғы ұлт азаттық көтеріліс кезінде Жетісу қазақтарының патша əскерінен көрген қорлығын айта келіп, сөзінің соңын жауыз казак-орыстарды Жетісу өңірінен көшіру керек деген батыл мəлімдемемен түйіндейді
Бұдан кейігі сөз кезегі Ə. Ермековке келеді. Ермековтің тақырыбы Қазақстанның солтүстік, батыс, шығыс өңірлерінің мəселесі. Бұл кез аталған өңірлердің, əсіресе қазіргі Атырау мен Батыс, Шығыс, Солтүстік Қазақстан жəне Павлодар, облыстарының қазақтың қолынан сусып шығып бара жатқан шағы екен. Орыс шовинистері бұл жерлерді əсте қазақтың жері деп ойламайды, əлдеқашан Ресейдің құрамына қосып қойған тек осы жиында заңдық тұрғыда құжаттап, бекітіп алу мəселесі ғана қалса керек.
Міне, осы сын сəтте иығына қазақтың бес облысының тағдыры мен қайтсең де ел-жерді орысқа бермей шық деген Əлиханның аманатын арқалаған Əлімхан Ермеков мінбеге көтеріледі.
Қарағандыда біздің жас кезімізде Жайық Бектұров атты қарт жазушы тұрды.
өнертанушы Ерлан Төлеутай
Facebook парақшасынан
